Spośród 31 książek napisanych w ponad 50-letniej karierze, Philip Roth szczególnym uczuciem darzy właśnie Teatr Sabata: „Wiele osób jej nienawidzi, ale to nie jest powód, dla którego ją lubię. Jest w niej dużo wolności. A tego szukasz jako pisarz, kiedy pracujesz. Poszukujesz swojej własnej wolności. Aby wyzbyć się zahamowań, sięgnąć w głąb pamięci, swych doświadczeń i życia, po czym odkryć prozę, która przekona czytelnika”.
Zapraszam do zapoznania się z fragmentem książki:
"Albo przestajesz pieprzyć się z innymi, albo między nami skończone. Tak brzmiało ultimatum, nie mieszczące się w oszalałej głowie, stuprocentowo nieprzewidywalne ultimatum, jakie pięćdziesięciodwuletnia i zalana łzami kochanka postawiła sześćdziesięcioczteroletniemu kochankowi w kolejną rocznicę związku, który przetrwał — z całą swoją niewiarygodną frywolnością i w nie mniej zdumiewający sposób zachowaną tajemnicą — przez lat trzynaście. I w takiej chwili, gdy opadał przypływ hormonów, powiększała się prostata, z perspektywą najwyżej kilku lat coraz bardziej zawodnej potencji — i przy niewielu więcej latach życia — w obliczu zbliżającego się końca wszystkiego, w takiej oto chwili przykazywano mu, pod groźbą utracenia kobiety, wywrócić się na nice, zmienić się do niepoznaki.
Ona nazywała się Drenka Balich i była powszechnie znaną i lubianą towarzyszką życia i pracy właściciela miejscowego motelu; szanowano ją za serdeczność, której nie szczędziła wszystkim gościom, za ciepłą, matczyną życzliwość w stosunku zarówno do odwiedzających motel dzieci, ludzi starych, jak i dziewcząt z okolicy, które sprzątały pokoje i podawały do stołów; on był zapoznanym lalkarzem Mickeyem Sabatem — niskim, przysadzistym, białobrodym mężczyzną o drażniącym spojrzeniu zielonych oczu i boleśnie powykręcanych przez artretyzm palcach. Gdyby jakieś trzydzieści lat temu, kiedy nikt jeszcze nie słyszał o Ulicy Sezamkowej, nie odmówił Jimowi Hensonowi, który zaprosił go na obiad w lokalu na Upper East Side i zachęcał do współpracy ze swoją cztero- czy pięcioosobową paczką, gdyby więc nie to, mógłby przez wszystkie te lata siedzieć we wnętrzu Wielkiego Ptaka. I na miejscu Carolla Spinneya znalazłby się Sabat, to na cześć Sabata umieszczono by gwiazdę w hollywoodzkiej Alei Sławy, to Sabat pojechałby do Chin z Bobem Hope’em — o tym przynajmniej z rozkoszą przypominała mu żona, Roseanna, w czasach gdy jeszcze zalewała się w trupa z dwóch niepodważalnych powodów: przez wszystko, co się nie zdarzyło, i wszystko, co nastąpiło. Po Sabacie spływało to jak woda po gęsi, bo w Ptaku nie zaznałby więcej szczęścia niż w Roseannie. W 1989, gdy najadł się wstydu po ujawnieniu, iż molestował seksualnie młodszą o czterdzieści lat dziewczynę, Roseannę trzeba było zamknąć na miesiąc w zakładzie psychiatrycznym, gdyż wskutek związanego ze skandalem upokorzenia przeżyła alkoholowe załamanie nerwowe."
Philip Roth, Teatr Sabata, przeł. Jacek Spólny
Premiera książki 20 kwietnia 2017 r.
Powieść można kupić w przedsprzedaży na stronie Wydawnictwa Literackiego:
http://www.wydawnictwoliterackie.pl/ksiazka/4255/Teatr-Sabata---Philip-Roth
Do tej pory nakładem Wydawnictwa Literackiego ukazały się następujące książki Philipa Rotha:
Kompleks Portnoya (grudzień 2014)
Amerykańska sielanka (luty 2015)
Wyszłam za komunistę (maj 2015)
Ludzka skaza (wrzesień 2015).
Spisek przeciwko Ameryce (luty 2016)
Konające zwierzę (czerwiec 2016)
Wzburzenie (wrzesień 2016)
Everyman (listopad 2016)
Amerykańska sielanka — okładka filmowa (styczeń 2017)
W przygotowaniu na rok 2017:
"Kiedy była dobra "
Czy znacie twórczość tego pisarza?
Zapowiada się naprawdę ciekawie ;)
OdpowiedzUsuńPoczekam jeszcze na pierwsze recenzje tej książki.
OdpowiedzUsuńNie słyszałam jeszcze o tej książce :)
OdpowiedzUsuńPoczekam na pierwsze recenzje.
OdpowiedzUsuńNie znam tej książki, ale chętnie przeczytam recenzje :)
OdpowiedzUsuńNie, nie znam ani książek ani autora. Poczekam na pierwsze opinie :)
OdpowiedzUsuń