Błogosławiona niemoc - o. Henryk Kałuża SVD

 Autor: o. Henryk Kałuża SVD
Tytuł: Błogosławiona niemoc Poezje o Błogosławionym Edmundzie Bojanowskim
Rok wydania: 1999
Ilość stron: 68
ISBN: 83-87844-05-5

Książeczkę przeczytałam jeszcze w sierpniu. Tomik trafił do mnie z tzw. "drugiej reki". Sięgnęłam po niego z przyjemnością, gdyż bł. Edmund Bojanowski to patron mojej parafii, mam przyjemność chodzić po tych samych ścieżkach.
Człowiek prosty, a jednocześnie bogaty sercem. Tak piszę o nim autor w jednym z utworów:






KIM BYŁ  ?...

Kto to był?
-ten wychudzony nad wyraz pan z gęstą brodą
z zapadłymi policzkami
ze spojrzeniem zakochanego poety?

Kto to był?
-ten duchowny bez stuły i sutanny
szlachcic w biednej kapocie
wyrwany śmierci i skazany na nią przedwcześnie?

To był człowiek wewnętrznego ognia
którego wieki wyziębić nie zdołają
ubogacony duchem Bożego dziecięctwa
i darem radosnej wiejskiej prostoty

Wrażliwy na bezradne cierpienie dziecka
na wielki głód miłości małego serca
pogardzonego i odrzuconego przez życie
niesiony mocą Ewangelii i miłością Maryi

Taki jaki był - taki też jest i taki wrócił
i taki już pozostanie między pieśniami łąk
jak ojciec wśród rozbawionej gromady dzieci
którym nikt nie ma prawa odbierać  miłości.

W niewielkim objętościowo tomiku zawarto wiele cennych myśli, które są nadal aktualne.

Grafiką opatrzył go Ireneusz Botor.

KS. JAN SIWICKI

oparty o skraj lipowego stołu
patrzył swoim przenikliwym wzrokiem
aż do dna serca młodego Edmunda
zaczęła się nauka
-Pamiętaj Mundek
najważniejsze w życiu to Bóg i Ojczyzna
jednego i drugiego szukaj wśród ludu
bądź prosty i autentyczny
a ponadto musisz być mądry
ale nie ufaj swojemu umysłowi aż za nadto
już wielu zwiódł na bezdroża
oraz na zbocza pychy
miej serce
dziel je z sierotami i ze spracowaną nędzą
bądź otwarty na potrzebujących
nie pogardzaj żadnym z tych małych
bo w ich oczach przegląda się Pan Bóg
nie niszcz przeszłości pomników
które ukryte są w pieśniach ludu
schowanych pod słomianymi strzechami
i kochaj modlitwą - ta miłość najgłębsza
chodź mocno po ziemi
ale wzrok miej utkwiony w niebie
przecież tam wszyscy jednako pójdziemy...

Płynęły słowa pełne mądrości
otwierały szeroko serce i oczy
kształtowały umysł
i budziły miłość pełną wrażliwości
do Boga
do ludu prostego
i do Ojczyzny...


ZATRZYMAJ SIĘ

Zatrzymaj się biegnąca i posłuchaj
rozglądająca się nerwowo - Ty - niebieskooka
nie wiesz co masz uczynić
z pięciominutową chwilą swojego życia?

Po co się rozmieniać i rozdrabniać
- nic nie są warte stare grosiki
Czyż nie lepiej je rozrzucić
oddać na służbę miłości Weroniki?

Tak - właściwie nic więcej nie potrzeba
tyle dzieci bez serca i poczucia bezpieczeństwa
tyle ludzi bez miłości i chleba
otrzyj im spoconą twarz a zobaczysz oblicze Chrystusa

Nie bój się dać więcej a nawet wszystko
i tak więcej otrzymasz niż myślisz
a ponadto jeszcze odczujesz dnia pewnego
niewyjaśnioną niczym radość nieba

No więc na co czekasz
czy nie rozumiesz że niechciane dzieci
potrzebują ciepła miłości - już teraz
a starcy wsparcia na ostatniej drodze do domu Ojca?...

Jak im nie pomożesz to może nie dojdą
a Ty zamknięta w złotej kuli własnego szczęścia
nigdy szczęśliwa do końca nie będziesz
boś nie chciała usłyszeć milczącego krzyku Jezusa...


Na zakończenie piękny cytat z wiersza "Poręba":

każdy bowiem okruch miłości
znaczy więcej niż bogactwo
rozsiewa bowiem świeży zapach nieba

Warto na chwilę zatrzymać się, popatrzeć na świat i drugiego człowieka, bo życie zbyt szybko ucieka.

Dziękuję za wszystkie ciepłe słowa z Waszej strony, za to że jesteście.
Pozdrawiam serdecznie - Lenka